Aktualności
Propozycja na niedzielne popołudnie 09.11.2025
Zaproszenie na koncert 09.11.2025r. godz. 16.00!
ODPUST PARAFIALNY - ZAPRASZAMY !!!
Zaproszenia !
Zaproszenie dla Pań...
Zaproszenia !
PIELGRZYMKA RÓŻ ŻYWEGO RÓŻAŃCA
Wszystkich, którym bliska jest modlitwa różańcowa, sanktuarium w Rokitnie zaprasza
4 października
na doroczną Pielgrzymkę Róż Żywego Różańca
i Apostolstwa Margaretka.
W programie:
10.00 – Różaniec z procesją pocztów sztandarowych
w ogrodach rokitniańskich,
11.00 – Świadectwo różańcowe,
12.00 – Msza św. przy ołtarzu polowych
pod przewodnictwem bp. Edwarda Dajczaka
z diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej.
Po Mszy św. - posiłek dla pielgrzymów.
Podczas pielgrzymki czynna będzie strefa produktu regionalnego.
Możliwość wyjazdu autokarem g. 9.00,
zapisy w zakrystii.
P R O P O Z Y C J E
Modlitwa za OJCZYZNĘ !
Triduum !!!
LOGO
ROK JUBILEUSZOWY
Motto i logo Roku Jubileuszowego 2025
Motto Jubileuszu 2025 to „Peregrinantes in Spem – Pielgrzymi Nadziei.”
„Logo przedstawia cztery postacie, symbolizujące ludzkość pochodzącą z czterech różnych zakątków ziemi. Obejmują się wzajemnie, aby ukazać solidarność i braterstwo, które jednoczą narody. Postać stojąca na samym przodzie przylega do krzyża. Jej postawa jest znakiem nie tylko wiary, ale również nadziei, której nigdy nie można porzucić, ponieważ potrzebujemy jej zawsze i przede wszystkim w najbardziej trudnych momentach. Warto przyjrzeć się falom i sile, która je wywołuje, aby zauważyć, że pielgrzymka życia nie zawsze odbywa się po spokojnych wodach. Często zarówno osobiste przeżycia, jak i różne wydarzenia na świecie, wzywają nas jeszcze mocniej do nadziei. Dlatego należy zwrócić uwagę na dolną część krzyża, swym kształtem przypominającą kotwicę, stabilizującą łódź podczas wysokiej fali. Jak wiemy, kotwica była często używana jako metafora nadziei. Kotwica nadziei to w rzeczywistości nazwa nadawana w żargonie morskim dryfkotwie, używanej przez łodzie do wykonywania manewrów awaryjnych w celu ustabilizowania statku podczas sztormu. Nie można pominąć faktu, że obraz ten ukazuje, iż podróż pielgrzyma nie jest faktem indywidualnym, ale wspólnotowym, naznaczonym rosnącym dynamizmem, który coraz bardziej przybliża nas ku krzyżowi. Krzyż nie jest bynajmniej statyczny, lecz dynamiczny, pochyla się ku ludzkości, jakby zmierzał w jej stronę, nie zostawiając jej samej, bez pomocy. ale zapewniając o swojej obecności i dając poczucie bezpieczeństwa płynącego z nadziei. Wreszcie kolorem zielonym wyraźnie widać motto jubileuszu 2025: Peregrinantes in Spem – Pielgrzymi Nadziei.”
Biblijne korzenie „Roku Świętego”
„Jubileusz” to nazwa roku szczególnego: wydaje się, że pochodzi od instrumentu, którym posługiwano się by obwieścić jego początek; jest to yobel, barani róg, którego dźwięk rozbrzmiewa w Dzień Przebłagania (Jom Kippur). Święto to jest obchodzone co rok, ale szczególnego znaczenia nabiera, gdy zbiega się z początkiem roku jubileuszowego. Pierwszą ideę na ten temat znajdujemy w Biblii: w roku 50-tym ma być obchodzony jubileusz, jako rok dodatkowy po cyklu siedmiu pełnych lat szabatowych, przypadających co siedem lat. (por. Kpł 25, 8-13). Choć nie jest to łatwe do osiągnięcia, został zaproponowany jako okazja do przywrócenia prawidłowej relacji z Bogiem, między ludźmi i z całym stworzeniem; obejmował przebłaganie za grzechy, powrót do swej własności i odpoczynek całej ziemi.
Ewangelia według św. Łukasza, cytując proroka Izajasza, opisuje misję Jezusa w ten sposób: „Duch Pański spoczywa na mnie; ponieważ mnie namaścił i posłał mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana” (Łk 4, 18-19; por. Iz 61, 1-2). Te słowa Jezusa stały się także czynami wyzwolenia i nawrócenia w codziennych spotkaniach z Nim i relacjach.”
ODPUSTY ROKU JUBILEUSZOWEGO
W Kodeksie Prawa kanonicznego (kan. 992) odnajdujemy następującą definicję odpustu: „Odpust jest to darowanie przed Bogiem kary doczesnej za grzechy, odpuszczone już co do winy. Otrzymuje je wierny, odpowiednio przygotowany i po wypełnieniu określonych warunków, przez działanie Kościoła, który jako sługa odkupienia autorytatywnie rozporządza i dysponuje skarbcem zadośćuczynień Chrystusa i świętych”.
Aby dobrze zrozumieć, czym jest odpust, trzeba dobrze zrozumieć naturę grzechu. Ma on zawsze podwójny skutek nazywany karą wieczną i karą doczesną. Kara wieczna wynika z tego, iż grzech ciężki pozbawiając nas zjednoczenia z Bogiem pozbawia nas szczęścia wiecznego. Świadome i dobrowolne odrzucenie Bożej miłości ma swoje dramatyczne w skutkach konsekwencje. Człowiek sam decyduje się na życie bez Boga. Kara wieczna jako skutek grzechu darowana jest wraz z przebaczeniem otrzymanym od Boga w sakramencie pokuty
i pojednania. Droga sakramentalna jest drogą nawrócenia, drogą powrotu do miłującego Ojca, który w swym miłosierdziu wciąż na nowo zaprasza nas do wspólnoty ze sobą. Niebo otwiera się dla obdarowanych przebaczeniem grzechów i łaską uświęcającą.Grzech jest jednak czynem bardziej nieuporządkowanym, niż można byłoby się spodziewać. Zawsze pociąga za sobą destrukcyjne konsekwencje. Powoduje nieuporządkowane przywiązanie do stworzeń, a także rany, które zadajemy sobie i innym ludziom. Wprowadza nieład w porządku świata – jest przyczyną cierpienia, nienawiści, cudzej krzywdy, a także wielu innych skutków na rozmaitych płaszczyznach. Jest poważnym naruszeniem porządku sprawiedliwości i miłości. Oczyszczenie z tych następstw grzechów nazywa się karą doczesną
i dokonuje się przez stan czyśćca, ale także przez cierpienie na ziemi.Odpust jest zatem darowaniem kary doczesnej za grzechy, odpuszczone już co do winy na spowiedzi świętej. Może być zupełny (darowanie kary doczesnej w całości) lub cząstkowy (darowanie pewnej części kary doczesnej). Darowanie tej kary otrzymuje się za pośrednictwem Kościoła, który mocą władzy związywania i rozwiązywania udzielonej przez Chrystusa pragnie pomóc każdemu chrześcijaninowi oczyścić się z kar doczesnych, stanowiących konsekwencje jego grzechów.
Trzeba też wspomnieć o tym, że chrześcijanin, który stara się oczyścić z grzechów i pragnie uzdrowienia z ich skutków nie pozostaje osamotniony w swoich duchowych dążeniach. Wszyscy członkowie Kościoła – zbawieni, cierpiący w czyśćcu i żyjący na ziemi, są złączeni przedziwną więzią w Chrystusie. Istnieje między nimi trwały węzeł miłości i bogata wymiana darów – świętość jednego człowieka przynosi duchową korzyść drugiemu. Źródłem odpustów są zasługi Chrystusa, Maryi Dziewicy i wszystkich świętych, zebrane w skarbcu Kościoła.
Ogólne warunki uzyskania odpustu zupełnego:
– intencja uzyskania odpustu za siebie lub na sposób wstawienniczy za zmarłych
(nie można ofiarować odpustu za innych żyjących),– wzbudzenie wewnętrznego braku przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, nawet lekkiego,
– spełnienie konkretnego czynu, do którego jest przywiązana jest łaska odpustu*,
– sakrament pokuty i pojednania,
– Komunia Eucharystyczna,
– modlitwa w intencjach wyznaczonych przez Ojca Świętego (nie trzeba ich szczegółowo znać; odmawia się 1 raz Ojcze nasz i Zdrowaś Maryjo).
Warto zaznaczyć, że spowiedź, Komunia Święta i modlitwa według intencji Ojca Świętego mogą być spełnione na wiele dni przed lub po spełnieniu czynu, do którego przywiązany jest odpust. Wypada jednak, by Komunia Święta i modlitwa w intencjach papieża zostały dopełnione w dniu, w którym spełnia się dany czyn odpustowy. Niespełnienie któregoś z powyższych warunków powoduje, że zyskiwany odpust jest cząstkowy.
Zyskiwany odpust zawsze można ofiarować za zmarłych na sposób wstawiennictwa. Nie można ofiarować ich za innych żyjących. Po jednej spowiedzi można uzyskać wiele odpustów zupełnych, natomiast po jednej Komunii świętej i jednej modlitwie w intencjach papieża – tylko jeden odpust zupełny. Odpust zupełny można zyskać jeden raz dziennie. Odpust cząstkowy – kilka razy.
Nowość na Rok Jubileuszowy
Dar odpustu można uzyskać w ciągu dnia dwukrotnie, zachowując powyższe warunki, jednak z intencją ofiarowania drugiego odpustu za zmarłego, co wiąże się z przystąpieniem drugi raz tego samego dnia do Komunii Świętej podczas Mszy św.
Wierni, którzy nie będą mogli uczestniczyć z ważnych powodów w uroczystych nabożeństwach, pielgrzymkach i pobożnym nawiedzeniu, będą mogli uzyskać odpust jubileuszowy na tych samych warunkach, jeśli odmówią we własnym domu lub w miejscu, gdzie przebywają z przyczyn niezależnych od nich, modlitwę Ojcze nasz, Wyznanie wiary w jakiejkolwiek dopuszczonej formie i inne modlitwy zgodne z intencjami Roku Świętego, ofiarowując Panu Bogu swoje cierpienia lub trudności życiowe.Kościoły w których możemy uzyskać odpust jubileuszowy:
• kościół katedralny pw. Wniebowzięcia NMP w Gorzowie Wlkp.;
• kościół konkatedralny pw. św. Jadwigi Śląskiej w Zielonej Górze;
• kościół kolegiacki pw. Wniebowzięcia NMP w Głogowie;
• sanktuarium Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej w Rokitnie;
• sanktuarium Pierwszych Męczenników Polski w Międzyrzeczu;
• sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Świebodzinie;
• sanktuarium Matki Bożej Królowej Pokoju w Otyniu;
• sanktuarium Matki Bożej Gospodyni Babimojskiej w Babimoście;
• sanktuarium Matki Bożej Jutrzenki Nadziei w Grodowcu;
• sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia we Wschowie;
• kościół parafialny pw. Wniebowzięcia NMP w Żarach z grobem bł. Marii Edelburgi
Piesza Pielgrzymka ...
Witamy na nowej stronie
W kwietniu 2025 wdrożona została nowa strona internetowa parafii, nowa nazwa domeny (nzgorzow.pl) oraz poczta email (parafia@nzgorzow.pl).
Nowa strona jest:
- szyfrowana (posiada certyfikat SSL, automatycznie odnawiany),
- autoresponsywna (dostosowuje się do urządzeń, na których jest wyświetlana - komputery, telefony, tablety),
- dostosowana do standardu WCAG 2.1. (dla osób niedowidzących - możliwość powiększania oraz zmiana kontrastowości).
Jeśli mają Państwo jakieś konstruktywne uwagi w sprawie strony, to prosimy kierować je na email parafii.
Odprawa duszpasterska dekanatu Trójcy Świętej
Dziś w naszej parafii odbyła się odprawa duszpasterska księży dekanatu Trójcy Świętej w Gorzowie Wielkopolskim. Kapłani przyjechali, by odebrać poświęcone wczoraj podczas Mszy Krzyżma oleje: krzyżma świętego i olej chorych – znaki mocy Ducha Świętego i bliskości Boga w sakramentach.
Spotkanie było także okazją do omówienia najbliższych działań duszpasterskich w okresie wielkanocnym – czasu radości, odnowy i głoszenia Zmartwychwstania. Wspólna refleksja i wymiana doświadczeń umacniają nas w jedności kapłańskiej posługi.
Droga krzyżowa ulicami parafii Najświętszego Zbawiciela w Gorzowie Wlkp.
Wieczór modlitwy
Noc modlitwy o błogosławieństwo dla Polski
Wielka Nowenna za Ojczyznę
List Biskupa Zielonogórsko-Gorzowskiego na XXXIII Światowy Dzień Chorego
Drodzy Diecezjanie,
w życiu każdego z nas są wydarzenia, które mocno kształtują naszą osobowość. Wielość doświadczeń, zarówno tych dobrych, jak i trudnych sprawia, że stajemy się takimi a nie innymi ludźmi. Niosąc historię swojej przeszłości pragniemy, by przyszłość była pełna nadziei, „nadziei, która zawieść nie może” (Rz 5,5). Obchodząc w najbliższy wtorek, we wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Lourdes, XXXIII Światowy Dzień Chorego, jesteśmy zaproszeni jako wspólnota Kościoła do „zwrócenia uwagi na chorych i na tych, którzy się nimi opiekują”. Choroba, która dotyka wielu z nas i naszych bliskich, jest źródłem wielkich cierpień – zarówno fizycznych, jak i duchowych. Poczucie niemocy wobec przeżywanej choroby rodzi w nas egzystencjalne pytania, które niejednokrotnie burzą naszą wiarę i nadzieję. „We wszystkich tych okolicznościach”, jak uczy nas papież Franciszek w orędziu na tegoroczny Światowy Dzień Chorego, „odczuwamy potrzebę wsparcia większego od nas: potrzebujemy pomocy Boga, Jego łaski, Jego Opatrzności, tej siły, która jest darem Jego Ducha”.
Wielką potrzebę takiego wsparcia odczuwał prorok Izajasz. Liturgia Słowa ukazuje go dzisiaj w trudnym momencie historii swojego narodu. Z jednej strony zachwyca się rozwojem gospodarczym, z drugiej doświadcza ogromnych różnic społecznych. Zawiązywane wciąż nowe koalicje militarne z innymi państwami, by uchronić się przed wojną, prowadzą do odejścia od wiary w prawdziwego Boga i zwrócenia się ku fascynacji bożkami. Przeżywane rozterki i dylematy prowadzą Izajasza do modlitwy w świątyni jerozolimskiej, podczas której doświadcza on „wsparcia większego od siebie” – Boga, który wewnętrznie przywraca mu życie w nadziei. To doświadczenie Izajasza jest doświadczeniem uniwersalnym. W słabości człowiek szuka tego, co mocne. Odrzuca otuchę tego świata, pragnąc tego, co trwałe, co daje nadzieję. Dlatego z naszymi dylematami, pytaniami dotyczącymi choroby i cierpienia potrzebujemy stawać w naszych świątyniach, domach, salach szpitalnych, by pozwolić się ogarnąć miłości Boga, która ma moc na nowo rozpalić zapał do życia. Potrzeba nam aktualizować przyjętą przez nas Ewangelię, by zgłębiać postawę zaufania i zawierzenia słowu Boga, które, jak ukazuje ewangeliczny połowy ryb, zmienia rzeczywistość niemożliwą w możliwą. Początkiem tej drogi jest jednak „szukanie wsparcia większego od nas” – szukanie Boga, który zawsze pozwala się znaleźć.
Odnalezienia nadziei w Bogu doświadczył także Szymon Piotr. Po nieudanym, nocnym połowie przeżywa on swoją porażkę. To właśnie w takim momencie Jezus prosi go, by jego narzędzia pracy – pusta łódź z pustymi sieciami – stały się dla zgromadzonego tłumu nad Jeziorem Galilejskim amboną Bożego słowa. Szybko jednak zmienia się nastrój Piotra: od radości wybrania – do wątpliwości wynikających z nowego zadania: „wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów”. W Apostole dokonuje się konfrontacja słowa Jezusa z wypracowaną dotychczas logiką rybołówstwa. Po wielkich wahaniach Piotr czyni jednak coś nieracjonalnego – wychodzi poza granice swojej pewności. Skutek zaufania Jezusowi jest natychmiastowy: „złowili takie mnóstwo ryb, że nie byli w stanie wyciągnąć ich na brzeg”. To, co stało się w sercu Piotra, było jednak o wiele ważniejsze niż cudowny połów. Znane nam już dzisiaj z liturgii doświadczenie grzeszności, niegodności, ułomności zostało umocnione Bożą łaską i nowym powołaniem – „odtąd ludzi będziesz łowił”, czyli będziesz przywracał ich do życia poprzez dawanie nowej nadziei.
Przyjrzyjmy się, Siostry i Bracia, przemianom Izajasza i Piotra. W spotkaniu z Bogiem obaj uświadamiają sobie swoją grzeszność, ale w miejsce oczekiwanego przez nich potępienia, doświadczają oczyszczenia, które napełnia ich nadzieją. Bóg wzbudza w Izajaszu i Piotrze chęć i odwagę do nowej misji – zmierzenia się z trudnościami, wypełnienia Jego woli. „Oto ja, poślij mnie” oraz „zostawił wszystko i poszedł za Nim” – to odpowiedzi, które pokazują, że nie własną mocą i siłą Izajasz i Piotr będą pełnili nową misję proroka i Skały.
Drodzy Diecezjanie,
przeżywając po raz kolejny Światowy Dzień Chorego, zapragnijmy „wsparcia większego od nas: pomocy Boga, Jego łaski, Jego Opatrzności, tej siły, która jest darem Jego Ducha”. To pragnienie, choć wydaje się niezwykle proste i bezpieczne, jest dla osób chorych, cierpiących i wielu z nas wielkim wyzwaniem, gdyż „słabość jest ostatnią rzeczą, którą człowiek powierza Bogu”. Pomocą w naszych trudnościach, słabościach, cierpieniach jest Maryja, która zawsze prowadzi do Jezusa. Jej wstawiennictwu powierzajmy nasze wołania ku Bogu o nową nadzieję dla każdej osoby chorej, cierpiącej, dla każdego z nas. Obyśmy jako wspólnota Kościoła diecezjalnego stali się pielgrzymami nadziei poprzez spotkanie, dzielenie się wzajemną miłością, a siłę czerpali z modlitwy i sakramentów Kościoła: spowiedzi, namaszczenia chorych i Eucharystii.
Jednocześnie pragnę Was zaprosić, Siostry i Bracia, do uczestnictwa w diecezjalnych obchodach XXXIII Światowego Dnia Chorego. We wtorek, 11 lutego, w Regionalnym Centrum Animacji Kultury w Zielonej Górze odbędzie się prezentacja Orędzia Papieża Franciszka na tegoroczny Światowy Dzień Chorego, połączona z debatą na temat komunikacji z osobą chorą. Następnie odwiedzę chorych na Klinicznych Oddziałach Onkologicznych Szpitala Uniwersyteckiego w Zielonej Górze, a o godz. 18:00 w kościele konkatedralnym odprawię Mszę świętą w intencji osób chorych z udzieleniem sakramentu namaszczenia chorych. Bp Adrian odwiedzi w tym dniu pacjentów Centrum Zdrowia Psychicznego Wielospecjalistycznego Szpitala Wojewódzkiego w Gorzowie Wlkp., zaś bp Paweł będzie w Hospicjum im. Brata Krystyna w Żarach. „Wsparcia większego od nas” szukajmy także w naszych parafiach i placówkach medycznych, gdzie sprawowane będą Eucharystie z udzieleniem sakramentu namaszczenia chorych.
Pokornie proszę Was o modlitwę w intencji naszych chorych, ale również o konkretne gesty miłości wyrażone w odwiedzinach, spotkaniach, rozmowach z tymi Braćmi i Siostrami, którzy „są w sercu Kościoła i muszą być także w centrum naszej ludzkiej uwagi oraz duszpasterskiej troski”. Was, Drodzy Chorzy, proszę o ofiarowanie swojego cierpienia w intencji pokoju na świecie. Chorym i ich rodzinom życzę wiary i odwagi w przyjmowaniu łaski Ducha Świętego oraz umocnienia w sakramencie chorych. Osobom życia konsekrowanego i kapłanom, szczególnie kapelanom szpitalnym, hospicyjnym i domów opieki, życzę siły do tej wymagającej posługi.
+ Tadeusz LityńskiBiskup Zielonogórsko-Gorzowski
Zielona Góra, 05.02.2025 r.
Znak: 2025/151/Kanc/KH
Jubileuszowa Księga Miłosierdzia w związku z Rokiem Jubileuszowym 2025
Komunikat biskupa zielonogórsko-gorzowskiego Tadeusza Lityńskiego o Jubileuszowej Księdze Miłosierdzia w związku z Rokiem Jubileuszowym 2025
Z inicjatywy papieża Franciszka obchodzimy Rok Jubileuszowy 2025 pod hasłem „Pielgrzymi nadziei”. Rok ten naznaczony jest pielgrzymowaniem do grobów Apostołów w Rzymie i jubileuszowych miejsc świętych wyznaczonych również w naszej diecezji oraz odpustami, które można uzyskać podejmując rozmaite dzieła pobożności i pokuty.
Ale jubileuszowy odpust związany jest także z dziełami miłosierdzia. Jak pisze papież Franciszek w bulli zapowiadającej Jubileusz, w roku tym w szczególny sposób „będziemy wezwani do bycia namacalnymi znakami nadziei dla wielu braci i sióstr żyjących w trudnych warunkach” (Spes non confundit, 10).
Jesteśmy zatem zachęcani, by częściej podejmować dzieła miłości i miłosierdzia na rzecz potrzebujących i odkrywać na nowo uczynki miłosierdzia względem ciała (głodnych nakarmić, spragnionych napoić, nagich przyodziać, przybyszów w dom przyjąć, chorych nawiedzać, więźniów pocieszać, umarłych pogrzebać) oraz uczynki miłosierdzia względem duszy (wątpiącym dobrze radzić, nieumiejętnych pouczać, grzeszących upominać, strapionych pocieszać, urazy chętnie darować, krzywdy cierpliwie znosić, modlić się za żywych i umarłych).
Papież pisze o potrzebie niesienia nadziei więźniom, chorym, migrantom, uchodźcom, osobom starszym i wszystkim ubogim, ale także młodym, którym zagraża ubóstwo oraz iluzje i pogoń „za tym, co krótkotrwałe”, przez co „wpadają w mroczne otchłanie” i „czyny autodestrukcyjne” (zob. SNC, 12). Do wszystkich jesteśmy posłani jako pielgrzymi nadziei.
Dlatego – jak określa dekret Penitencjarii Apostolskiej – w Roku Jubileuszowym wierni będą mogli codziennie uzyskać odpust zupełny, jeśli odwiedzą i poświęcą czas potrzebującym, „pielgrzymując niejako do obecnego w nich Chrystusa” (por. Mt 25, 34-36) oraz wypełnią zwykłe warunki, którymi są stan łaski uświęcającej, przyjęta Komunia św. i modlitwa w intencjach papieskich.
W związku z tym w każdej parafii naszej diecezji znakiem Jubileuszu będzie Jubileuszowa Księga Miłosierdzia, wyłożona w kościele parafialnym w niedzielę 2 lutego 2025 r. Będzie ona zewnętrznym znakiem odpowiedzi wiernych na wezwanie papieża Franciszka, aby stać się namacalnymi znakami nadziei. Wszyscy wierni: duchowni, osoby konsekrowane i świeccy są zaproszeni, aby w Roku Świętym podjąć i już na stałe praktykować czyny miłosierdzia wobec potrzebujących, a swoje zobowiązanie anonimowo wpisać do Jubileuszowej Księgi Miłosierdzia. Na zakończenie Roku Świętego 24 grudnia 2025 r. podczas Mszy św. Pasterskiej zostanie ona symbolicznie złożona w Żłóbku.
Naszej diecezji i jej parafiom dedykuję słowa papieża Franciszka: „Niech wspólnota chrześcijańska będzie zawsze gotowa bronić praw najsłabszych. Niech z wielkodusznością otwiera szeroko drzwi gościnności, aby nikomu nigdy nie zabrakło nadziei na lepszą przyszłość. Niech rozbrzmiewa w naszych sercach słowo Pana, który w wielkiej przypowieści o sądzie ostatecznym powiedział: Byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie, ponieważ wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili (Mt 25, 35.40)” (SNC 13). Wszystkim zaś podejmującym dzieła miłosierdzia udzielam pasterskiego błogosławieństwa.
+ Tadeusz Lityński
Biskup Zielonogórsko-Gorzowski